Leonoor deelt


In

Leonoor deelt

schrijf ik over mijn levenservaringen, onze woongroep Contact & muziek, ons sociaal bewustwordingsproces, muziek, de overstap die we maken naar lichtvoeding, contact met mijn ouders, het overlijden van mijn broer en een jaar later mijn zus, die 11 jaar bij ons heeft gewoond, mijn gedachten over het leven en dood, contact met andere dimensies en vlinders.
We leven in een waanzinnige maatschappij, waar mensen die problemen als slechte voeding, bestrijdingsmiddelen, de afschuwelijke werkingen en gevolgen van medicijnen en vaccinaties bespreekbaar maken, het zwijgen wordt opgelegd en hun leven zelfs niet meer zeker zijn.

Zolang we niet onze twijfels, ervaringen en problemen met elkaar gaan delen kan de macht van geld, bezit, wapens, chemische middelen, voedselindustrie, de farmaceutische industrie, in ons leven heel veel schade aanrichten.

Als we bezig gaan met liefde, delen, mediteren, muziek maken, zingen, openstaan voor andere dimensies, openheid, praten, schrijven, contact met elkaar, ook via internet, zoeken naar andere, nieuwe en oude wegen met elkaar verbinden, natuurlijke manieren van leven, genezen, ons leven een positieve wending geven, komt er liefde, bijzondere ervaringen en wonderen in ons leven.


Ik ben heel dankbaar dat ik dit kan delen met mijn huisgenoten Marthe en Erik. We zijn elke dag dankbaar voor ons prachtige, moeilijke leven en de diepe verbondenheid met elkaar. Op onze website www.contactmuziek.nl kun je veel over onze bijzondere leven lezen, zien en luisteren.


dinsdag 3 mei 2016

seksualiteit en liefde

3 mei 2016
Voor mij is seksualiteit verbonden met elkaar ontmoeten en liefde. Seks en lust vind ik een verkeerde combinatie, net als medicijnen, operaties, geloof ik niet in lust, maar in leven en genezen door liefde. Vrouwen zijn belangrijk om te praten vanuit hun gevoel over hun ervaringen en de verbinding weer te maken met liefde, in plaats van lust. Seksualiteit zonder de pil, zonder een condoom, zelf de verantwoordelijkheid nemen over wat je doet met elkaar.

Praten over wat je voelt, wie je bent, wat je met elkaar wilt, je ervaringen in je leven, praten voordat of in plaats van dat  je seksualiteit met elkaar hebt, geeft een heel ander contact. Niet over je onzekerheid, angst en de spanning te praten en  zwijgend met elkaar seksualiteit hebben, over allerlei grenzen te stappen. Het is zo normaal dat we bijna niet meer terug kunnen en jezelf en de ander niet leert kennen. Voorbereiding is in alles belangrijk ook in seksualiteit. Als je met kinderen daarover gaat praten zul je merken dat het helemaal niet makkelijk is om op een natuurlijke en eenvoudige manier te praten, te denken over wat seksualiteit eigenlijk is, wat de waarde is en waarom we er zo slecht mee omgaan en er heel veel wordt (weg)gelachen. 

We zijn de natuurlijkheid kwijtgeraakt, meisjes en jonge vrouwen slikken heel makkelijk de pil. Jongens, jonge mannen vinden dat wel makkelijk, zo hoeft er niet gepraat en nagedacht te worden, kunnen we 'onze gang' gaan. Er komen toch geen kinderen van. Praten over jezelf, over je gevoel wordt als lastig ervaren en liefst leggen we elkaar het zwijgen op.  

Er is nog heel veel te doen, ook in de alternatieve gezondheidsomgeving. Ik werd gepest bij de opleidingen natuurgeneeswijze en haptonomie toen ik 40 jaar was. Ik ben gaan begrijpen dat ik een nieuwe weg inging, die ook nieuw was voor de alternatieve wereld. 

Seksualiteit zonder de pil is nog taboe. De pil is een medicijn dat je hele lichaam vergiftigt en overneemt, angstaanjagend dat we als jonge vrouw zo elke maand onszelf geen kans geven iets te leren over ons lichaam, vrouw zijn, kinderen krijgen op een natuurlijke manier. Elke maand nee tegen een kind zeggen, bang zijn om zwanger te raken, in plaats van verantwoordelijkheid nemen om te beseffen wat het is om samen een kind te ontvangen, daar klaar voor te zijn, aan toe te zijn. Als je daar niet aan toe bent, gewoon geen seks met elkaar te hebben. Er is zoveel meer om elkaar te laten voelen dat je van elkaar houdt. 

kinderen bij ons thuis op muziekles

Praten, elkaar aanraken op een liefdevolle manier, praten met anderen, ervaringen en kennis met elkaar delen, ook een hand geven, een knuffel, maar ook zeggen wat je op je hart hebt, waar je niet blij mee bent of blij van wordt. De moeilijke dingen benoemen, elkaar stimuleren alles te uiten wat je dwars zit, om ruimte te creëren voor positiviteit, een positieve levenshouding te ontwikkelen. Daar neem ik mijn huisgenoten in mee, een bijzonder (sociaal) bewustwordingsproces, met daardoor een heel bijzonder leven!

Ik ben begonnen om alles in het leven bespreekbaar te maken. Dat is een hele lange, eenzame weg geweest, waar ik veel sterker uitgekomen ben en mede de reden is dat we als woongroep Contact & muziek, nu al 10 jaar over alles kunnen praten. Allemaal hebben we meegedaan met drinken, roken, seksualiteit zonder liefde, zijn we vrienden kwijtgeraakt en zijn er mensen in onze omgeving door overleden. Nu we met elkaar wonen, werken en muziek maken en alles bespreekbaar is blijkt hoe ver het allemaal kan gaan. Ik heb altijd twee ijkpunten: 

Wat vind mijn moeder ervan?
en 
Kan hier een baby of een kind bij zijn?

Als dat zo is dan is het bijna altijd goed. Gelukkig kan je nee zeggen tegen alles wat je niet wilt. Kunst wordt ook vaak gebruikt om vrouwen als lust te zien. Daarom is het ook zo belangrijk dat vrouwen, moeders tijd en vooral rust krijgen om aandacht te geven aan hun baby's, hun kinderen en zichzelf om met hun kind een heel bijzonder contact op te bouwen en vertrouwen mee te geven. 

Ik geloof helemaal niet in lichamelijke bevrediging, wel in liefde en liefdevolle aanraking, gewoon als mens, zoals je een medemens benadert, of een kind, of een ouder iemand, zonder enige seksuele lading. 

Ik denk echt dat die seksuele lading, spanning in plaats van ontspanning een onnatuurlijkheid inbrengen die veel ziektes veroorzaken. Ik geloof helemaal niet (meer) dat aanraking iets speciaals is. Voor mij is het natuurlijk, ongemerkt, belangeloos aanraken, zonder dat het opvalt of benadrukt wordt heel belangrijk. Dat is niet makkelijk, maar is net als muziek maken een oefening in liefde, bescheiden leren zijn, iets doen zonder ego of belang. Dat gaat niet vanzelf, dat is een leerproces, een levensproces om echt met elkaar te praten over alles en elkaar helpen om je bedoelingen en wensen in en met je leven met elkaar te delen.

Ik ben musicus, dat betekent jezelf oefenen in dienstbaarheid en bescheidenheid.  Op onze website www.contactmuziek.nl kun je bij de onderwerpen baby's, kinderen, ouderen en vlinders zien, hoe ik contact maak, muziek maak en ontmoetingen heb met mensen en dieren.
 
atalantavlinder op mijn hand in onze tuin

Concentratie, aandacht en liefde gebruiken om te werken aan verbetering, te zorgen dat mensen zich gehoord voelen, zich minder eenzaam voelen. Zeggen wat je op je hart hebt, delen, een serieus gesprek hebben, over zingeving kunnen praten, waarom zijn we hier op aarde. Wat doen we aan verbetering, hoe stoppen we geweld, medicijnen, oorlog, hardheid. Dat raakt me, maar alleen genot en extase zoeken heb ik helemaal niets mee, ook nooit gehad. 

Maar daarop vertrouwen dat dat niet raar is, is in deze maatschappij waar seksualiteit letterlijk op straat ligt, niet makkelijk. Ik ben door een diep eenzaam dal gegaan om me te durven uitspreken over wat seksualiteit is en hoe koud, beangstigend en verwarrend seksualiteit en contact voelt zonder te praten, zonder liefde en hoe belangrijk het is om eenvoudige woorden te gebruiken die ook kinderen begrijpen. 

Eenvoud, logica, vreugde en liefde zijn voor mij aanwijzingen en kenmerken dat het goed is waar ik mee bezig ben. Waar liefde is, is geen lust of ego. Dat mijn moeder mij liefde heeft gegeven heeft, zie ik niet als iets lichamelijks, maar als een gevoel, een gevoel van liefde. 



mijn moeder en ik,
3 april 2016






Ik ben 8 jaar alleen geweest, geen werk, geen vrienden, geen familie, geen kerst, geen oud en nieuw. Ik vond dat elke dag vreselijk. Als ik weg was geweest en weer thuis kwam, was geen enkel kopje afgewassen of zelfs maar verplaatst. Ik wilde bijna niet dat er iemand langs kwam, omdat degene dan ook weer weg ging. Ik heb het overleefd, omdat kinderen aanbelden uit de straat, zij wilden heel graag bij mij komen. Daardoor bleef ik leven en geloven dat het goed was waar ik mee bezig was. Ik besefte me later dat ik uit alle bestaande hokjes, denkkaders aan het komen was, waardoor uiteindelijk mijn leven zo totaal is veranderd dat ik nu 24 uur per dag met ons vieren samen mag werken aan contact, muziek en bewustwording.
liefs Leonoor


1 opmerking:

  1. Gecondoleerd met je zus, het zou mooi geweest zijn om zo met zijn vieren verder te kunnnen gaan, ik geloof vast dat zij vanuit de sferen zich voor jullie zal inzetten.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat een reactie achter: